بنابر این مقاله، منابع آب قابل تجدید کشور حدود ۱۰۵ میلیارد مترمکعب است که پیش‌بینی می‌شود با رشد جمعیت، توسعه شهرنشینی و روند صنعتی شدن، علی‌رغم کاهش کشت در بخش کشاورزی، تقاضای کلی برای آب افزایش یابد. با نسبت حجم مورد استفاده و نرخ بهره‌برداری و نرخ رشد فعلی جمعیت، پیش‌بینی می‌شود که نیاز آبی کشور در سال ۱۴۰۰ به ۱۵۰ میلیارد مترمکعب بالغ شود که رقم اخیر حدود ۵۰ درصد بیشتر از پتانسیل بالقوه منابع آب تجدیدپذیر کشور است. بدیهی است در چنین شرایطی استفاده و بهره‌برداری بهینه از منابع آب غیرمتعارف برای نیازهای آتی به عنوان یک گزینه مهم مد نظر بوده و با توجه به پتانسیل قابل توجه منابع آب غیرمتعارف کشور، برنامه‌ریزی و عملیاتی کردن برنامه‌های استفاده از این منابع در مقیاس استانی و حوضه های آبریز، با لحاظ کردن مسائل و الزامات زیست‌محیطی امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر محسوب می‌شود.
