این پژوهش در سال‌های 1395 و 1396 به منظور تخمین آسیب‌های فیزیکی ناشی از شکستگی پوسته‌ها، کنده شدن ساقه یا جدا شدن سیرچه‌ها اجرا شد. در سال 1395، شاخص‌های فیزیکی و مکانیکی روی سوخ‌های برداشت شده با اندازه‌های بزرگ، متوسط و کوچک در زمان‌های 8، 18، 28 و 38 روز پس از قطع آبیاری مزرعه تحقیقاتی مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. با افزایش فاصله زمانی بین آخرین آبیاری مزرعه تا برداشت، ضایعات فیزیکی افزایش نشان داد. با اندازه‌گیری شاخص‌هایی مانند رطوبت‌های خاک و پوسته‌های سیر، قطر گردن سوخ، ضخامت پوسته‌های بیرونی، مساحت جانبی سوخ و نیروی مورد نیاز برای جدا کردن سیرچه‌ها از سوخ سیر و نیز مقاومت به نفوذ سوخ‌ها با پوسته‌های بیرونی می‌توان مقدار ضایعات سیر را در زمان برداشت از مزرعه پیش‌بینی کرد. در رطوبت وزنی کمتر از 7/4 درصد برای خاک، رطوبت‌های کمتر از 20 درصد برای پوسته‌های بیرونی، ضخامت‌های کمتر از 12 میلی‌متر برای گردن سوخ، مقادیر کمتر از 500 نیوتن بر سانتی‌متر مربع برای مقاومت به نفوذ سوخ‌ها با پوسته بیرونی، احتمال ایجاد آسیب‌های فیزیکی سیر هنگام برداشت از مزرعه به صورت معنی‌داری افزایش می‌یابد. در سال 1396، نقش مدیریت مزرعه بر آسیب‌های فیزیکی در قالب پرسشنامه و نمونه‌برداری از 21 مزرعه سیر در زمان برداشت و 22 انبار پس از جابه‌جایی و خشک کردن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد در زمان برداشت، مزرعه‌هایی با بیش از 55 درصد سوخ سالم و 36 درصد سوخ آسیب دیده در بهترین وضعیت مدیریت قرار داشتند. ولی پس از حمل و نقل و جابه‌جایی در بهترین وضعیت مدیریتی 34/4 درصد سوخ‌ها‌‌ سالم ماندند و 52/3 درصد آنها متحمل آسیب‌های فیزیکی شدند. مزرعه‌هایی با فاصله زمانی کمتر از 30 روز بین قطع آبیاری تا برداشت دستی مزرعه و سطح زیر کشت‌های کمتر از 3000 متر مربع و مصارف بهینه کود و انجام دست کم سه مرتبه وجین بهترین مدیریت را برای کاهش آسیب‌های فیزیکی داشتند.