نتایج این پژوهش نشان داد مقدار کارایی مصرف آب گندم در سال های مطالعه 0/60 - 0/47، جو 0/41 – 0/30، ذرت 0/92– 0/58، چغندرقند 6/45 – 4/92، سیب زمینی 4/4 – 2/9، گوجه فرنگی 6/97 – 5/98، خربزه 4/16 – 2/89، هندوانه 3/6، و پیاز 6/31– 3/65 کیلوگرم بر متر مکعب نیاز خالص آبی متغیر بود.

نتایج این پژوهش همچنین نشان داد که در تعیین الگوی کشت، الویت با زراعت‌هایی است که نیاز آبی آن‌ها در مقایسه با سایر مناطق کمتر است. برای مثال زراعت‌های گندم، جو، چغندرقند، سیب‌زمینی، گوجه‌فرنگی، پیاز، هندوانه، ذرت در اولویت اول برای منطقه دزفول و شوش هستند. زراعت خربزه در اولویت اول منطقه اهواز و جو برای شوشتر و زراعت ذرت برای منطقه دهلران نیز در اولویت اول الگوی کشت است. در شرایط کم‌آبی و برای اعمال کم آبیاری، زراعت‌های ذرت و صیفی‌جات شامل گوجه‌فرنگی، پیاز، هندوانه، سیب‌زمینی باید در اولویت دوم باشند. زراعت‌های سبزی و صیفی به کم‌آبیاری حساس هستند و انجام کم‌آبیاری بر روی آن‌ها توصیه نمی‌شود. لیکن کم‌آبیاری بر روی زراعت‌هایی مانند ذرت و نیشکر که کل عملکرد مورد مصرف قرار می‌گیرد، قابل اعمال است و در نتیجه افزایش کارایی مصرف آب را به همراه دارد.

 تغییرات کارایی مصرف آب گندم به ازای نیاز خالص آبی در جنوب حوزه آبریز کرخه.