در روش‌ سنتی کاربرد مایه تلقیح بذر (بذرمالی)، آغشته کردن بذر به مایه به‌صورت دستی و قبل از کاشت انجام می‌شود. در این روش، علاوه بر این که جمعیت باکتری به دلیل تماس با سموم ضدعفونی کننده موجود در سطح بذر کاسته می‌شود، اگر فاصله زمانی بین آغشته‌سازی بذر به باکتری تا کاشت بذرها طولانی شود، بخش زیادی از باکتری‌های ریزوبیوم (به‌ویژه در مناطق گرم) از بین خواهند رفت. همچنین روش مرسوم بذرمالی پیش از کاشت، با صرف هزینه‌های کارگری، مصرف انرژی، کاهش قدرت رویش بذرها و ایجاد نقاط نکاشت، به دلیل شکستگی پوسته بذرها و قرارگیری پوسته‌ها به جای بذر در سلولهای صفحه موزع ردیف‌کار، همراه است. در این تحقیق، روش پاشش مایه تلقیح با استفاده از سامانه ویژه‌ جدیدی که بر روی ردیف‌کارهای موجود نصب می‌شود، با روش مرسوم بذرمالی، در شرایط مزرعه مقایسه شد. این فناوری جدید، هم‌زمان با رها شدن بذرها از موزع کارنده و افتادن آنها درون شیار کاشت، مایه تلقیح را قبل از پوشانده شدن بذرها توسط خاک، مستقیماً درون شیار کاشت و بر روی آنها می‌پاشد. ارزیابی فناوری پاشنده مایه تلقیح بذر در شرایط مزرعه نشان داد که این فناوری از نظر آغشته­سازی بذرها به باکتری ریزوبیوم در هنگام استقرار آنها در شیار کاشت از کارآیی مناسبی برخوردار است. تراکم باکتری در مایه تلقیح 10⁸ سلول در هر میلی­لیتر، در روش مرسوم بذرمالی قبل از کاشت 10⁵ سلول بر روی هر بذر بود. در شرایط کاربرد مستقیم مایه تلقیح با سامانه جدید پاشش محلول مایه روی بذر در خاک، تراکم باکتری روی بذر، برای دزهای دو و سه لیتر در هکتار، به ترتیب ⁶ 5/7 و ⁶ 5/8 سلول در هر بذر و روی خاک بستر ⁶ 5/9 سلول در واحد بود. همچنین فاصله­ی عرضی بین نوار پاشش مایه تلقیح در خاک و بذرهای آغشته نشده، در حد قابل قبول (حداکثر 5/1 سانتی­متر) بود و این فاصله به اندازه­ای کم بود که باکتری­های ریزوبیوم کاملا­ در نزدیکی و دسترس ریشه­ گیاهچه­ها قرار داشتند.