کاشت چغندرقند پاییزه از گیاهان مهم در تناوب اراضی شمال خوزستان است که سالانه بخش قابل توجهی از اراضی این منطقه را به خود اختصاص داده است. تردد بیش از حد تراکتور و دنباله بندها برای تهیه زمین تا کاشت چغندرقند در شرایط مرسوم خاک‌ورزی موجب از بین رفتن بقایا، فشردگی خاک، کاهش نفوذپذیری آب و درنتیجه افزایش رواناب حاصل از آبیاری و یا بارش می‌شود. از طرفی کاشت مستقیم چغندرقند در بقایای گندم از راهکارهای مهم در جلوگیری از سوزاندن بقایا و کاهش تردد ماشین‌های خاک‌ورزی و درنتیجه کاهش مصرف انرژی است که می تواند نقش مهمی در کاهش مصرف آب به ویژه در مرحله خاکاب داشته باشد. نتایج دو ساله این مطالعه نشان داد که کاشت مستقیم چغندرقند پاییزه در بقایای گندم و اعمال آبیاری جویچه‌ای امکان‌پذیر بوده و باعث شد تا بهره‌وری آب ریشه در دو روش بی‌خاک‌ورزی و خاک‌ورزی مرسوم (9/9 کیلوگرم بر مترمکعب) یکسان، اما نسبت به دو روش کم‌خاک‌ورزی و استفاده از ریپر 7 درصد بالاتر باشد. مقاومت بالاتر رقم پالما نسبت به بیماری‌ها و آفات در مقایسه با رقم شریف موجب شد تا بهره‌وری آب ریشه و شکر تولیدی در رقم پالما  (به ترتیب 10 و 26/1 کیلوگرم بر هکتار) به‌صورت معنی‌داری بالاتر از رقم شریف (به ترتیب 1/9 و 1 کیلوگرم در هکتار) باشد. کاهش تردد ماشین‌های کشاورزی از 9 نوبت در خاک‌ورزی مرسوم به 2 نوبت در بی‌خاک‌ورزی و در نتیجه کاهش مصرف سوخت، زمان و هزینه در واحد سطح از ویژگی‌های مهم دیگر کاشت مستقیم چغندرقند پاییزه در بقایای گندم بود.