با توجه به وجود خشکسالی در اکثر مناطق کشور و عمده مصرف آب در بخش کشاورزی نیاز می‌باشد که روش‌های خاک‌ورزی به گونه‌ای تغیر یابند که ضمن عدم کاهش تولید محصول در میزان مصرف آب نیز صرفه‌جویی نمایند. در صورت امکان کاربرد ادوات مرکب برای کشت گندم، به میزان قابل توجهی می‌توان در کاهش زمان عملیات و مصرف سوخت صرفه‌جویی نمود. سنگین بودن این ادوات قادر است خاک را متراکم نماید ولی استفاده مکرر از ادوات و تراکتور در سطح مزرعه نیز می‌تواند فشردگی بیشتر خاک در لایه‌های بالایی خاک که محل توسعه ریشه است به دنبال داشته باشد. در حال حاضر بعد از برداشت برنج به دلیل تداخل زمانی با بارندگی‌های پاییزه و ماهیت محصول برنج (اشباع بودن لایه‌های خاک از آب)، کشاورزان در چندمرحله عملیات دیسک‌زنی را در عمق سطحی خاک انجام می‌دهند. در خصوص امکان کاربرد دستگاه بی‌خاک‌ورز و کشت نواری در این اراضی در سال 1398پروژه‌ای در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان با تأکید بر اثر این روش‌های خاک‌ورزی بر عملکرد گندم و کارایی مصرف آب انجام گردید. نتایج نشان داد که از نظر میزان فشرگی خاک در لایه‌های مختلف خاک و همچنین عملکرد دانه تفاوت چندانی بین روش‌های خاک‌ورزی با چیزل‌پکر، دوبار دیسک، خاک‌ورزی نواری و بی‌خاک‌ورزی وجود نداشت ولی روش بی‌خاک‌ورزی از نظر شاخص نسبت درآمد خالص به میزان آب مصرفی با میزان 27339 ریال بر مترمکعب بیشترین میزان را داشت. در روش خاک‌ورزی نواری مقادیر شاخص‌های درآمد خالص و نسبت درآمد خالص به میزان آب مصرفی به ترتیب 14/7 میلیون ریال بر هکتار و 25373 ریال بر مترمکعب بودند و نسبت به روش بی‌خاک‌ورزی و دوبار دیسک مقادیر کمتری داشت. از نظر اقتصادی نیز، استفاده از روش خاک‌ورزی دوبار دیسک در جهت عمود بر هم، بیشترین درآمد خالص در واحد سطح را ایجاد نمود.